معرفی
تست تشخیص سریع کووید-۱۹ یک آزمایش سریع و کیفی برای تشخیص ابتلا به ویروس کویید-۱۹ می‌باشد که توانایی تشخیص آنتی‌بادی IgM و IgG در نمونه خون، پلاسما و سرم را دارد. حضور این آنتی‌بادی‌ها در خون، پلاسما و سرم انسان نشان دهنده اختمال ابتلا به ویروس کویید-۱۹ جدید انسانی می‌باشد. این کیت‌ها به صورت برون‌تن یا In vitro استفاده می‌شود.
مکانیسم عملکردی تست تشخیص سریع کووید-۱۹
در این تست نمونه خون، پلاسما یا سرم با حجم مشخص بوسیله خاصیت موئینگی در امتداد غشاء حرکت می‌کند تا با ذرات کلوئیدی طلای قرمز متصل شده به آنتی ژن‌های ویروس کویید-۱۹ واکنش نشان دهد. در صورت وجود آنتی بادی IgM و IgG در نمونه خون، پلاسما یا سرم، این آنتی بادی‌ها به ذرات طلای حاوی آنتی‌ژن متصل می‌شوند. در ادامه ذرات طلا در طول غشا حرکت کرده و به خط اول یعنی محل اتصال آنتی بادی مونوکلونال موشی علیه IgM انسانی می‌رسد. در این قسمت در صورتی که IgM علیه ویروس در نمونه موجود باشد یک خط قرمز تشکیل می‌شود. در ادامه ذرات طلا به خط دوم که محل اتصال آنتی بادی مونوکلونال موشی علیه IgG انسانی می‌رسد. در این قسمت در صورتی که IgG علیه ویروس در نمونه موجود باشد یک خط قرمز تشکیل می‌شود. پس از خط دوم نمونه همراه ذرات طلا به قسمت کنترل یا C می‌رسد. در قسمت کنترل یا C همیشه باید یک خط قرمز ظاهر شود که نشان می‌دهد عملکرد تست و مقدار نمونه جذب شده به وسیله غشا مناسب بوده است.
با توجه به مطالعات اخیر، مقدار آنتی بادی از نوع IgM یک هفته بعد از ابتلا به ویروس کووید-۱۹ شروع به افزایش در خون می‌کند و این مقدار تا انتهای هفته سوم پس از ابتلا افزایش دارد. با توجه به حد تشخیص روش‌های مبتنی بر آنتی‌بادی از نوع IgM، نتایج معمولا از حدود ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از ابتلا تا حدود ۲۵ روز بعد از ابتلا می‌تواند مثبت باشد. مقدار IgG از اوایل هفته سوم بعد از ابتلا شروع به افزایش تدریجی می‌کند و مقدار آن تا اواسط هفته ششم افزایش می‌یابد. با توجه به حد تشخیص روش‌های ارزیابی انتی بادی IgG، نتایج ارزیابی آن می‌تواند از اواخر هفته سوم مثبت شود.